vrijdag 22 mei 2015

Boekverslag De ruimte van Sokolov



De ruimte van Sokolov



 









Titel: De ruimte van Sokolov
Schrijver: Leon de Winter

Wat vind ik van het boek?
Meestal las ik altijd oorlogsboeken, maar mijn voorkeur ging er toch naar uit om dit boek eens te lezen, omdat het me een spannend boek leek. In het begin toen ik dit boek net las vond ik het nogal saai, omdat er teveel details in staan en er word teveel terug verwezen naar oude herinneringen en gebeurtenissen uit het verleden. Aan ongeveer het einde van het boek begon er pas echt spanning in het verhaal te komen en toen vond ik dit boek ook een stuk leuker om te lezen. In vergelijking met andere boeken zaten in dit boek veel meer flashbacks.  Omdat het einde van het boek spannend was en er veel geschiedenis van het Joodse volk in stond, vond ik het ondanks alles toch nog wel een mooi boek om te lezen.



Samenvatting
Aleksadr Iwanowitsj(Sasja) Sokolov groeit gelukkig op in Moskou. Op school doet hij zijn best en met de hoogste tabel van de klas mag hij naar de universiteit. Ook hier is hij een voorbeeldige leerling en nieuwsgierig, leergierig. In zijn klas zit Lev Sergejewitsj Lezjawa. Ook hij is een bijzonder begaafde jongen, een directe concurrent als het gaat om de hoogste tabel dat schooljaar. Uiteindelijk behaalt Sokolov met een halve punt  verschil dat jaar de hoogste tabel van dat jaar. Lev is tweede. Lev heeft een  opschepperig karakteren denkt heel de wereld aan te kunnen. Hij feliciteert Sokolov met het behalen van zijn uitstekende rapport. Hij voegt hier echter wel aan toe: '
Je werkt ervoor', waarop Sokolov zegt 'En jou komt alles vanzelf aangevlogen?' Hierop ontstaat een blufspel, wie er nu werkelijk de beste is. Want Lev beweert dat hij vijf minuten in een boek hoeft te kijken en dat weet hij het al. Hierop wordt besloten dat ieder hetzelfde boek krijgt te lezen, ieder met dezelfde hoeveelheid tijd. Uiteindelijk worden hier vragen over gesteld door de medeleerlingen. De inzet van Sokolov zijn handschoenen. Deze zijn voor hem van emotionele waarde. Hij heeft ze gehad van zijn ouders, voor zijn verjaardag. Het zijn de handschoenen die James Dean gedragen zou hebben, het idool van Lev. De inzet van Lev blijft onbekend. Ze ontvingen allebei een exemplaar van Overzicht van de eerste zes Vijfjarenplannen. Lev schept op dat hij na vijf minuten het artikel kent(de afspraak was een half uur). Om niet onder te doen aan Lev schept Sokolov op dat hij dit ook makkelijk kan. Maar al na twee vragen heeft Sokolov een vraag fout, die Sokolov wel weet en hij verliest zijn handschoenen. De handschoenen zou Sokolov later terug krijgen, maar hij zou ze nooit dragen. Uit starigheid doet hij dat, hij had ze tenslotte verloren. Uit deze gebeurtenis groeit hun vriendschap.

 Ze trekken constant met elkaar op. Lev is een lefgozer, durft veel, impulsief en dwingt respect af. Sokolov is volharden, moralist, overwegend en rechtvarend, ze zijn eigenlijk het tegenovergestelde van elkaar. Dat zorgt tot aantrekking tot elkaar. Net als plus en min elkaar aantrekken. Lev laat Sokolov voor het eerst porno zien, verheldert hem dat met geld alles te koop is, ook als dit om door middel van smeergeld gaat en dat de communisten, zich alles kunnen veroorloven.

Op een dag schroeft Sokolov de achterkant van het schilderij los, dat bij hun thuis in de woonkamer hangt. Hij ontdekt een papier, met hierop Hebreeuws, de Joodse taal. Zijn moeder vertelt hem dat hij Jood is. Zijn vader is joods, net als zijn moeder. Ze waren gevlucht uit Roemenië, en zijn  onder de valse naam Sokolov de Uniebinnen gekomen. Zijn vader heeft zich bekeerd tot Marxist en heeft zich opgewerkt in de partij. Sasja Sokolov is geschrokken. Hij dacht altijd dat de joden de mindere in de Sovjet Unie waren,maar nu was hij er zelf een. Maar op een dag komt Lev naar hem toe. Zijn stemming is bedrukt. Hij vertelt hem dat hij half jood is: zijn moeder is joods. Sokolov bekend hem dat hij ook joods is. Vanaf dat moment beloven ze voor altijd vrienden te blijven. Wat er ook gebeurt.

Sokolov is metallurgisch ingenieur, gepromoveerd op Metaalmoeheid in vacuümruimten. Dat houdt  in dat hij onderzocht hoe metalen reageren als ze zich een vacuüm ruimten bevinden. Hij vindt werk bij het Russische ruimtevaart program. Hij werkt aan de ontwikkeling van de Oktjabr . Dit project staat onder leiding van Lev. Hij heeft hem gevraagd voor dit werk. Sokolov heeft tot taak het ontwikkelen van hittebestendige schilden voor dit ruimtevoertuig Het werkt met een dual-fuel motoren. Deze bevatte waterstof + zuurstof, wat het hoogste energie leverde, en het andere mengsel kerosine en zuurstof met een hogere dichtheid, waardoor het in kleinere tanks kon. De combinatie vormde een perfecte oplossing voor veel energie en weinig gewicht. Alleen het was nog nooit eerder geprobeerd, dus er was een risico aanwezig. Irina, de vrouw van Sokolov vond het ontwerp  maar niets. Waarom afwijken van het vertrouwde en uitstekend werkende systeem? Omdat het verouderd was, vond Sokolov. Op 30 juni 1985 keerde de wereld voor Sokolov. Het was de dag van de lancering van de Oktjabr. In alle voorgaande tests was alles in orde gebleken. Maar niet op de dag waarop alles moest gebeuren. Voor de ogen van alle hoge functionarissen, generaals, en politici ontplofte precies één minuut en zesendertig seconde na de take off de bemande Oktjabr. De kosmonauten aan boord werden later levend verbrand terug gevonden. Naar de vragen hoe en waarom werd er een onderzoek ingesteld. Iedereen die ook maar iets met het project te maken had gehad werd ondervraagd. Ook Sokolov. Hij kon geen van de vragen beantwoorden. Maar de majoor Kirov had wel een vermoeden: Een paar maanden voor het ongeluk hadden Lev en een van de kosmonauten, Maltsev gevochten, omdat Lev een relatie  had met de vrouw van Maltsev. Lev had hem van het program afgehaald. Maar later weer terug geroepen. Dit was een vermoeden van Sokolov, want Maltsev had gevochten én van het project gehaald, en Lev had ook gevochten en meldde zich ziek, de dag na de vechtpartij. Dit vermoeden had hij vertelt aan Irina,zij had Kirov alles doorverteld terwijl ze Sokolove belooft had niks tegen anderen te zeggen. Irina vond Lev maar niks maar had ondanks dat toch een korte relatie met hem, toen Sokolov op reis was voor zijn werk. En nu dacht Kirov dat Lev de Oktjabr had laten ontploffen, sabotage, om Maltsev te vermoorden en zo een relatie met zijn vrouw te beginnen. Sokolov kon het zich niet voorstellen. Lev die zich zo betrokken voelde bij het program zou nooit, de Oktjabr laten ontploffen.

Maar ze werden allebei uit hun functie gezet. Sokolov werd naar Tomsk gedeporteerd om daar te werken in een aftands lab. Met verouderde spullen. Uit frustratie raakte hij verslaaft aan wodka. Vijf jaar lang bleef hij daar, hij raakte gedeprimeerd. Sokolov en Irina waren inmiddels gescheiden, doordat Irina het geheim had door verteld en vreemd ging met lev. Sokolov schaamde zich voor het werk dat hij nu deed. Aan zijn moeder schreef hij brieven, dat hij een mooie baan had, belangrijk onderzoek deed. Op haar zeventigste verjaardag bezocht hij haar. Het was een emotioneel bezoek. Er werd veel gesproken over het jodendom. Ze vroeg hem naar Israël te gaan, ooit, om daar een bestaan op te bouwen als jood. Terug in Tomsk hoorde hij zeven maanden later dat ze overleden was. Na haar overlijden was er niets meer dat hem bond aan Rusland en  besloot naar Israël te gaan.

Het leven in Israël valt alles behalve mee. Een baan is niet makkelijk te vinden in zijn opleiding: Metallurgisch ingenieurHij solliciteert bij een modern bedrijf waar ground to ground en ground to air raketten worden ontwikkeld. Maar wilde hij hier aangenomen worden moest hij eerst aan een leugendetector. Sokolov vreest het ergste. Hij staat allerminst sterk in zijn schoenen. Het resultaat is dan ook negatief. Een tweede bedrijf waar Sokolov probeerde een baan te krijgen was bij All Seasons Parts. De eigenaar was een kleine man, met een dikke nek en een Rolex. Horloge  Hij heette Koeznadze. Hij maakte van allerlei oude, door moderne vliegvaart maatschappijen, afgedankte vliegtuigen weer 'bruikbare' vliegtuigmaatschappijen in Latijns Amerika en Azië, waar de veiligheidsnormen niet zo nauw werden genomen.. Het geweten van Sokolov vertelt hem dat hij het niet moest doen. Daarom moest hij voorlopig aan de slag blijven als straatveger.

Op een dag is hij getuige van een moord. Hij ziet een man in mooie nette kleren een gebouw aan de overkant binnen gaan. Sokolov is op dat moment al heel dronken van de wodka. Na een tijdje ziet hij de man weer naar buiten komen. Maar achter hem komt een andere man aan, en vlak achter hem trekt hij een pistool. Een schot wordt gelost. Sokolov ziet een rode gat tevoorschijn komen op de borst van de man. Een tweede schot klinkt. De zonnebril van de man spat uiteen en het achterhoofd van de man ziet Sokolov uit elkaar spatten. Dan ziet de schutter Sokolov aan de andere kant van de weg staan. De man steekt de weg over. Sokolov staat aan de grond genageld en denkt dat zijn uur geslagen heeft. In het Russisch zegt hij: ik heb niets gezien. De man laat zijn pistool zakken en loopt weg. Sokolov is verbaasd. In de schutter had hij het gezicht van Lev gezien. Hij had gehoord dat Lev was omgekomen in Georgië en dat kon dan niet.

In zijn flatje ontmoet hij de Russische immigrante Tanja. Ze is na het overlijden van haar man met haar dochter naar Israël vertrokken. Sokolov  is verliefd op haar. Het leven van Sokolov bestaat alleen nog maar uit drinken, slapen, en drinken. Hij moet smeken bij zijn baas dat hij niet ontslagen wordt, omdat hij teveel drinkt. Op een dag drinkt hij zes flessen wodka. Als hij 's nachts wakker wordt uit zijn droom is Lev bij hem.

Lev neemt hem mee, ze zijn weer vrienden. Hij zal voor Sasja gaan zorgen. Het huis van Lev is mooi.Lev beveelt Sokolov  dat hij eerst gaat slapen en een bad neemt, eet en dan zien ze wel verder. Sokolov slaapt heel lang. De volgende dag gaan ze samen uit eten. Lev heeft het gemaakt in het leven. Hij vertelt Sokolov dat hij via Georgië in New York is gaan werken. Hij moest zorgen voor het witwassen van geld. Lev was dus een crimineel geworden, dacht Sokolov. Lev deed hem een aanbod, hem een baan geven in zijn bedrijf en hem net zo rijk maken als hij was. Op een voorwaarde, hij zou van de drank af moeten blijven. Eerst weigerde Sokolov, omdat hij dacht hiermee lid te worden van deze maffia. Maar hij kon niet meer terug, omdat Lev hem veel luxe spullen had gegeven. Lev bood hem een baan aan als technisch directeur van een munitiefabriek. De toekomstig legende Uri Bar-On zou voor de relaties in de defensiewereld zorgen. De kennis van Sasja zou van pas komen.

De relatie tussen Sokolov en Tanja begint inmiddels steeds meer op een serieuze relatie te lijken, ze gaan veel met elkaar om. Tanja merkt  dat Sokolov niet besneden is en daarom moet ze weigeren seks met hem te hebben. Na weken besluit Sokolov dat hij zich bij een chirurg laat besnijden, omdat lef dat ook had gedaan. Als de narcose begint uit te werken, komt Lev op bezoek en vertelt Sokolov dat Koeznadze hem wil aangeven bij de politie omdat hij doormiddel van afluistering Lev’s plannen doorheeft. Omdat Lev en Sokolov  beide  schuldig zijn, zien ze het vermoorden van Koeznadze  als enige oplossing . Sokolov moet  dat doen, omdat hij nog in het ziekenhuis  ligt vanwege zijn operatie en dat is een goede alibi.Eerst wil Sokolov het niet, maar omdat hij geen keuze heeft doet hij het uiteindelijk toch. Sokolov neemt ook nog een koffer met een explosief mee om het bewijs te laten ontploffen.
Eerst lukt het hem niet om Koeznadze te vermoorden, doordat Sokolov  niet durft, maar als de man zijn pistool trekt doet hij dat ook en hij vermoord de man. Daarna gaat Sokolov weer terug naar huis en ontmoet hij weer Lev.Op het einde van de boek gaat Lev ook dood door een vechtpartij. Inspecteur Katz zat met een probleem, want hij dacht de Lev achter de moor zat,Maar Sokolov merkt wijs op dat deze dood was, net als Koeznadze.Sokolov bied katz een cola aan op zijn dakterras, dat uitzicht gaf op de zee en het verhaal is afgelopen.


 f. Mindmap




vrijdag 10 april 2015

boekverslag Montyn






 















   Titel: Montyn
  Schrijver: Dirk Ayelt Kooiman

Wat vind ik van dit boek?
Ik vind dit een leuk boek, omdat over een soldaat gaat en niet over een willekeurig ander persoon, die vaak maar een klein deel van de oorlog meemaakt.
Dit vind ik iets anders voor een soldaat die de hele tijd bezig is met vechten en in de meest vreselijke situaties terecht komt. Het mooie vind ik ook van dit boek is, dat de Tweede wereldoorlog is vanuit een ander oogpunt wordt beken namelijk: dat van een Duitse militair. In vergelijking met andere boeken die ik gelezen heb vind ik dit een goed boek, omdat het goed verwoord is en het waargebeurd is. Ook is dit boek heel realistisch en daardoor beleef je
Het alsof jij de hoofdpersoon bent.  Een minpunt aan dit boek vind ik wel, dat het een vreemd einde  heeft.

Samenvatting
Jan Montyn wordt in 1924 geboren in Oudewater. Hij wordt daar opgevoed in een streng Calvinistisch gezin. Hiertegen begint hij te rebelleren. Hij kan het thuis dus niet vinden en hij mist de vrijheid. Daarom is hij vaak van huis en zwerft ergens rond om die vrijheid te voelen. Vaak is hij bij de Jeugdstorm te vinden, ook omdat hij in zijn puberteit gevoelens voor jongens krijgt. Jan wil voorkomen dat hij opgeroepen wordt om bij het leger te gaan en daarom gaat hij met een vriend op wintersportkamp.  Maar dat loopt niet goed af want in Oostenrijk, waar hij met Hein (een vriend) op weersportkamp is, leert Jan de echte oorlog kennen: hij krijgt opdracht een trein te laten ontsporen. Hij heeft nu eindelijk de vrijheid geproefd en als hij wordt opgeroepen voor de arbeidsdienst en hij kiest al snel voor de Kriegsmarine. Dit tot groot verdriet van zijn ouders.
Jan krijgt al snel met tegenslag en geluk te maken, want twee keer wordt zijn boot getorpedeerd en twee keer overleven Hein en hij deze aanslagen. Hierna worden ze omgeschoold tot frontsoldaat, omdat de marine niet genoeg schepen voorradig heeft. Ook hier heeft Jan weer geluk, maar Hein komt er minder goed vanaf en sterft. Jan stort hierdoor in en wordt ook nog getroffen door een granaat. Hij wordt opgelapt en op transport gezet. De boot waarop hij zit, wordt ook weer getorpedeerd. Een arts die zich tot hem aangetrokken voelt, redt hem. Na een verblijf in een gewoon ziekenhuis mag hij weer naar huis. Maar thuis is hij het gauw zat en gaat van huis, waarna hij langs een rivier gestationeerd wordt. Dit front stort in, de Duitse heerschappij valt en Jan wordt met vele anderen in een kamp geplaatst. Hieruit weet hij snel te ontsnappen. Jan vertrekt met een ander naar Frankrijk en neemt dienst in het vreemdelingenlegioen. Dit bevalt hem niet en hij keert terug naar Nederland. Hier geeft hij zich, om niet nader beschreven redenen, aan. Misschien om niet constant op de vlucht te hoeven zijn. Nadat hij zijn lichte straf heeft uitgezeten, besluit hij beroepssergeant te worden. Hij krijgt ook een aanbieding om een museum met antieke legervoorwerpen op te zetten. Maar zijn geweten laat hem niet los. Zijn slechte geweten knaagt aan hem omdat hij aan de kant van de Duitsers heeft gevochten. Hij krijgt last van angstdromen, woedeaanvallen en psychoses. Dan doet een rekruut er aangifte van dat Jan bij hem in bed is gaan liggen. Hij wordt opgepakt, veroordeeld, en wordt volledig ontoerekeningsvatbaar verklaard en volledig voor militaire dienst wordt afgekeurd.
Nadat hij uit de inrichting is gekomen, legt hij zich weer toe op de kunst en organiseert kindertransporten uit Vietnam naar Europa. Daar wordt hij door de Vietnamese politie opgepakt omdat hij zonder stempel van Noord- naar Zuid-Vietnam is gereisd. Het boek eindigt nogal vreemd. Jan krijgt een dochter, Carolynne. De laatste regel is: "Dit is de wereld Carolynne. We zullen ons best doen dat je het goed krijgt."



H. Column: wat ik van dit boek geleerd heb

Dit boek betekend voor mij heel veel: zoveel, dat als ik moest kiezen tussen mijn broertje of dit boek, ik dit boek zou kiezen. Ik heb veel van dit boek geleerd. Ten eerste neem ik altijd torpedo’s aan boord als ik ga varen. Ten tweede ga ik later als ik geen zin heb om militair te zijn, bij een rekruut in bed liggen zodat ik niet meer in militaire dienst hoef. Ten derde ga ik in de toekomst, als er een digitale oorlog komt, vooral veel dorpen platbranden zoals de Russen ook deden, wat heel goed helpt voor een digitale oorlog. Ten vierde heb ik geleerd, dat als je ruzie met je ouders hebt, op wintersportvakantie moet. Als laatste ga ik nooit in Oudewater wonen, want daar wonen alleen maar vervelende strenggelovige mensen.